رابطه بنزین و ترک تحصیل بیصدای کودکان روستایی
رابطه بنزین و ترک تحصیل بیصدای کودکان روستایی
معلمان روستایی و عشایری از افزایش قیمت بنزین و خطر ترک تحصیل دانشآموزان و راه دور معلمان تا مدارس روستایی میگویند.
فردای افزایش قیمت بنزین که سر و صدای زیادی در فضای مجازی راه افتاد و بعد هم کار به اعتراضات خیابانی کشیده شد، کمتر کسی وسط آن همه هیاهو، توییت مظلومانه و پر از استیصال معلم خرید خدماتی بلوچستانی را خواند که نوشته بود: « روزانه ۲۱۲کیلومتر مسیر رفتوبرگشتم به مدرسه است، آن هم در استان سیستان و بلوچستان که زیرساخت مناسبی ندارد، با توجه به اینکه با همکارانم سرویسبندی کرده بودیم ماهانه ۱۲۰لیتر مصرف بنزین داشتم؛ یعنی ۱۲۰هزار تومان اما از الآن باید ماهانه ۲۷۰هزار تومان برای بنزین پرداخت کنم و هزینهام دو برابر شده است، از طرفی هزینه رفتوآمد معلمان عشایری را هم سالهاست حذف کردهاند. با این حقوق کم، چگونه به فکر زندگی نرمال باشم؟»
داستان این معلم، داستان خیلی از معلمان دیگر در مناطق روستایی و عشایری سراسر کشور است، آنهایی که باید هرروز با خودروی شخصی خود، کیلومترها بروند تا به مدرسه و دانشآموزانشان برسند. معلمانی که اغلب هم حقالتدریس اند و حقوقشان ۶ماه یکبار پرداخت میشود و حتی از حداقلهای حقوقی مثل حق سختی کار در مناطق روستایی و عشایری محروم شدهاند. این قصه غمانگیز دانشآموزانی نیز است که در مناطق روستایی درس میخوانند. کودکانی که با اجرای طرح تجمیع مدارس روستایی، کلاسهای درس روستایشان تعطیل شده و حالا چند سالی است که آنها هم مجبورند کیلومترها دورتر به مدرسه دیگری در روستاهای اطراف یا شهرستانها بروند.
و حال سوال این است که چه زمانی قرار است به این وضعیت نابسامان آموزش و پرورش سامان داده شود؟ آیا فریادرسی برای معلمان نیست؟؟؟؟
اینجا کسی به فکر آموزش و پرورش و دانش آموزان مناطق محروم نیست